Dawniej parki otaczały dwory i pałace. W powiecie pabianickim możemy podziwiać odrestaurowane parki (np. Park im J. Słowackiego przy zamku i park Wolności w Pabianicach, park miejski w Dobroniu, park w Lutomiersku, park w Konstantynowie przy Willi Hoffmana) i nowe miejsca, które tworzą prywatni inwestorzy (np. Aflopark na granicy Pabianic i Ksawerowa).
Park im. Juliusza Słowackiego przy Zamku (Pabianice)
W 1901 r. rozległy plac przy Zamku przekształcono w park. Siedemnaście lat później 4-hektarowy ogród nazwano Parkiem im. Juliusza Słowackiego. Starą część parku – lewobrzeżna została urządzona w stylu ogrodów angielskich, a część prawobrzeżna w stylu ogrodów francuskich. Pośrodku stała fontanna. W czasie II wojny światowej Niemcy nazwali park „Pastor Zimmer Park”. W 50. latach XX wieku w parku stanęła drewniana muszla koncertowa.
W 2014 roku rozpoczęła się rewitalizacja parku. Posadzono 28 drzew i 24.264 krzewy. 23 drzewa trzeba było przesadzić, a 47 suchych wyciąć. Zbudowano nową fontannę, która nawiązuje do fontanny sprzed wojny. Alejki wysypano żwirem, a rabaty ozdobiły kwiaty. Remont kosztował około 3 milionów złotych. Dwa lata później park dostał nagrodę za „najlepiej zagospodarowaną przestrzeń publiczną w województwie łódzkim w 2016” w kategorii „przestrzeń w zieleni”.
Bibliografia: Aneta Adamczyk „Pabianice przewodnik po historii i współczesności miasta”
Aflopark (Pabianice, Ksawerów)
Największy prywatny ogród w centralnej Polsce położony jest przy ul. Widzewskiej. W 2020 roku dla spacerowiczów otwarta została mniejsza część parku w Ksawerowie. Można tutaj podziwiać kwiaty z grup liliowców, powojników i róż. Ponad 158 odmian róż to w sumie prawie 3.500 sztuk posadzonych na 12 rabatach.
Rok później można już było wejść do 4 hektarowego parku po stronie Pabianic. Każda pora roku to nowe doznania dla zwiedzających, bo wiosną witają setki hiacyntów i tysiące tulipanów. Potem jest czas bratków i peoni.
Lipiec to czas święta róż, a chwilę później liliowców i jeżówkom. Kolejna pora roku pozwala zakwitnąć daliom. Jesień to czas wrzosów. Każda pora roku jest dobra, żeby cieszyć oczy kolorami kwiatów i zieleni. Jest tu oczko wodne, staw, skrzynie z ziołami, altana koncertowa i wąwóz.
Aflopark powstał na prywatnym terenie należącym do rodziny Furmanów. W sumie obejmuje powierzchnię 5 ha.
Bibliografia: aflopark.pl
Szpaler daglezji w Lesie Rydzyńskim (gmina Pabianice)
Miejscem na długie spacery jest Las Rydzyński. Tutaj na leśnych ścieżkach formę szlifują biegacze, maratończycy, miłośnicy Nordic Walking i rowerzyści. Spacerowicze, grzybiarze i zbieracze jagód to stali goście lasu.
W 1926 roku właścicielem "majątku leśnego Rydzyny" był Karol Rajmund Eisert. 100 metrów na od Leśniczówki Rydzyny, przy tzw. leśnej willi Eiserta, rośnie pomnikowy buk zwyczajny (Fagus sylvatica L.) o pięciu pniach. Jest prawdopodobnie jednym z największych okazów tego gatunku w województwie łódzkim. Liczy 559 cm w obwodzie oraz 34 m wysokości. Kilkadziesiąt metrów na wschód jest wyjątkowy szpaler 42 pomnikowych daglezji zielonych (Jedlica Douglasa; Pseudotsuga menziesii) Drzewa w obwodach mają od 91 do 261 cm i mogą mieć około 110 lat.
W głębi lasu znajduje się Okrągła Góra (246 m n.p.m.). To najwyższe wzniesienie w gminie Pabianice – tak zwanych Pagórów Tuszyńskich w obrębie Wysoczyzny Bełchatowskiej.
Bibliografia: Gmina Pabianice
Parki dworskie (Lutomiersk)
Rezerwaty i parki mają za zadanie chronić zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym ekosystemy, określone gatunki roślin i zwierząt oraz elementy przyrody nieożywionej mające istotna wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych bądź krajobrazowych.
Jeden z zabytkowych parków pochodzący z 1820-1830 roku znajduje się w Puczniewie. Jest pozostałością dawnego zespołu dworsko-parkowego. Zajmuje 5,32 ha.
Drugi park zabytkowy znajduje się w Malanowie. Ma powierzchni 4 ha i charakter krajobrazowy. Położony jest malowniczo nad rozległym stawem. Założony został w XVI-XVII wieku.
Rezerwat leśny „Jodły Oleśnickie” to wielowarstwowy drzewostan jodły ze starodrzewem. Rosną tu grupy jodły pospolitej liczące od 100 do 130 lat. Mają po 25-30 metrów wysokości. Powierzchnia rezerwatu to 11,70 ha.
Rezerwat torfowiskowy „Mianów” został utworzony w 2000 roku w celu ochrony śródleśnego kompleksu torfowisk niskich z florą roślin torfowiskowych. W rezerwacie występują szuwary trzcinnikowe i bogate w gatunki szuwary turzycowe oraz pałkowe. Na nawodnionym terenie znajdują się gatunki roślin pływających oraz zróżnicowane bagienne lasy olszowe. Powierzchnia rezerwatu wynosi 5.87 ha.
Pomnik przyrody ożywionej lipy szerokolistnej w Mikołajewicach jest najstarszym z tej kategorii. Jej obwód wynosi aż 445 cm. Drzewo oznakowane jest orłem i znajduje się na placu kościelnym. Kolejne pomniki przyrody to aleja dębów szypułkowych w Szydłowie, dąb szypułkowy i jesion wyniosły oraz liczne lipy drobnolistne w Puczniewie.
Głaz narzutowy w Trupiance jest najciekawszym i jedynym w gminie pomnikiem przyrody nieożywionej. Znajduje się on w lesie niedaleko wsi Orzechów. Obwód głazu wynosi aż 1.060 centymetrów. Powierzchnia eksponatu jest wygładzona, obtoczona, a także porysowana wskutek długotrwałego transportu. Głazy narzutowe są powszechnie występującymi okruchami skał obcego pochodzenia na obszarach zlodowaceń. Zostały przywleczone przez lodowiec z jego obszarów źródłowych. Tutejszy głaz przyniesiony został na ten teren około 400 tysięcy lat temu przez lądolód skandynawski.
Bibliografia: lutomiersk.info/p,84,zabytki
